دانلود,بررسی پاورپوینت آبشستگي,pptx
 
بخشی از مطلب
 
انواع آبشستگي:
 
سه نوع آبشستگي ممكن است در محل يك پل اتفاق بيفتد.   
الف- آبشستگي عمومي: اين آبشستگي زماني رخ مي دهد كه كل بستر رودخانه در بازه اي كه پل در آن قرار دارد، شسته شده و نسبت به بستر طبيعي رودخانه در بالادست در تراز پايين تري قرار بگيرد.
ب- آبشستگي در اثر تنگ شدگي (انقباض): معمولاً براي كاهش طول پل، عرض رودخانه در محل احداث پل كم مي شود. كاهش عرض رودخانه منجر به افزايش سرعت و ايجاد آبشستگي در محل پل مي شود.
ج- آبشستگي موضعي: اين آبشستگي ناشي از برخورد مستقيم آب به پايه پل مي باشد و تابعي از نوع سازه مي باشد و ممكن است همزمان با آبشستگي عمومي و آبشستگي ناشي از انقباض رخ دهد. به طور كلي، عمق آبشستگي موضعي بسيار بزرگتر از عمق آبشستگي ناشي از انقباض و آبشستگي عمومي مي باشد. آبشستگي ايجاد شده در اطراف سازه هايي نظير پايه پل و آبكشن ها نمونه اي از آبشستگي موضعي مي باشد.
چرمسينوف و همكاران (1987) آبشستگي را به دو نوع عمومي و محلي تقسيم كردند كه در شكل زير نمايش داده شده است. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
(شکل2-2):انواع آبشستگی 
2-3- انواع مختلف آبشستگي موضعي در اطراف پايه پل :
2-3-1- آبشستگي آب زلال :
 
آبشستگي آب زلال، در شرايطي اتفاق مي افتد كه مواد بستر در بالادست حفره آبشستگي، ساكن هستند و انتقال رسوب رودخانه وجود ندارد. در اين آبشستگي سرعت متوسط جريان كمتر از سرعت آستانه حركت ذرات رسوبي است. طبق بررسي هاي انجام شده حركت مواد بستر عملاً در سرعت  (نصف سرعت درآستانه حركت) به صورت تدريجي و انفرادي آغاز مي شود و در سرعت Uc مجموعه مواد تشكيل دهنده ي بستر رودخانه به صورت فراگير و يكپارچه حركت خود را آغاز مي كند. مطابق (شكل 2-3) حداكثر عمق چاله فرسايشي درسرعت معادل Uc اتفاق مي افتد كه متناظر با شرايط آب زلال است (رادكيوي، 1990). در آبشستگي آب زلال با بستر ثابت، ابتدا شدت افزايش عمق آبشستگي نسبت به زمان زياد است،  ولي با افزايش زمان اين شدت كاهش يافته و در نهايت پس از گذشت زماني نسبتاً طولاني به عمق تعادل مي رسد.روند افزايش عمق آبشستگي در شرايط آب زلال تا زماني است كه جريان ديگر توانايي جابجايي ذرات بستررا نداشته باشد، كه دراين زمان عمق آبشستگي حداكثر رخ داده است .
2-3-2- آبشستگي بستر زنده :
 
اين آبشستگي زماني اتفاق مي افتد كه رسوبات بستر توسط جريان حمل مي شود. در اين حالت تنش برشي وارد بر بستر (سرعت متوسط) بيشتر از تنشي برشي( سرعت متوسط) بحراني آستانه حركت ذرات است. در اين نوع آبشستگي عمق حفره آبشستگي به سرعت افزايش يافته و به حداكثر خود مي رسد، اما با آغاز ورود ذرات به داخل حفره از عمق آبشستگي كاسته مي شود. در بسترهاي متحرك حركت تلماسه ها و پشته هاي رسوبي موجب نوسان عمق چاله فرسايش مي شود.
عمق آبشستگي متعادل زماني رخ مي دهد كه در يك دوره زماني، مقدار ذرات خارج شده از حفره آبشستگي با ميزان ذرات تامين شده از بالاست حفره توسط جريان برابر باشد